Ryzyko powikłań ze strony nerek u chorych leczonych bisfosfonianami

Wyniki analizy piśmiennictwa dotyczącego ryzyka powikłań nerkowych u chorych na osteoporozę leczonych bisfosfonianami wskazują na korzystny profil bezpieczeństwa tej grupy leków.

Wyniki analizy piśmiennictwa dotyczącego ryzyka powikłań nerkowych u chorych na osteoporozę leczonych bisfofonianami, wskazują na korzystny profil bezpieczeństwa tej grupy leków. Osteoporozą dotknięta jest często populacja osób starszych, które z racji samego wieku lub schorzeń współistniejących mają upośledzoną funkcję nerek w różnym stopniu. Bisfosfoniany są jedną z najczęściej stosowanych, w leczeniu osteoporozy, grup leków. Stąd konieczność analizy wpływu tych leków na funkcję nerek w obserwacji krótko- i długoterminowej. Bisfosfoniany nie są metabolizowane w ustroju. Około 27-62% leku związane pozostaje z macierzą kości, pozostała część wydalana jest poprzez nerki zarówno na drodze biernej filtracji kłębuszkowej, jak i aktywnego wydzielania w cewkach nerkowych proksymalnych. Z uwagi na farmakokinetykę bisfosfonianów nie zaleca się ich stosowania u pacjentów z klirensem kreatyniny CrCl<35ml/min (alendronat) lub <30ml/min (risendronat, ibandronat w postaci doustnej i dożylnej). Istnieją doniesienia o niekorzystnym działaniu na nerki różnych leków z tej grupy, mogących powodować: ostrą toksyczną martwicę cewek nerkowych, zmiany cewkowośródmiąższowe, ogniskowe segmentalne szkliwienie kłębuszków nerkowych (związane ze stosowaniem kwasu zolendronowego i.v.), czy nefrotoksyczność związaną ze stosowaniem bisfosfonianów pierwszej generacji. We wspomnianych przypadkach nefrotoksyczność dotyczyła stosowania leków w dawkach większych niż w przypadku osteoporozy i u chorych z procesem nowotworowym (niosącym zwiększone ryzyko powikłań nerkowych). Stąd sugestia, że powikłania po stosowaniu tych leków mają charakter zależny od dawki i czasu podania.
Przegląd badań klinicznych dotyczących powikłań nerkowych związanych ze stosowaniem bisfosfonianów, u chorych na osteoporozę ze współistniejącą przewlekłą chorobą nerek, wskazuje na korzystny długoterminowy profil bezpieczeństwa, o ile leki te stosowane są z uwzględnieniem istniejących przeciwwskazań (dotyczących GFR), co pozwala zoptymalizować wskaźnik korzyści do ryzyka.