Ryzyko śmiertelności w populacji chorych na toczeń układowy
Działy:
Doniesienia naukowe
Aktualności
Na przestrzeni lat, głównie za sprawą postępu w diagnostyce i terapii, znaczącej poprawie uległo rokowanie u chorych na toczeń rumieniowaty układowy (TRU). Mimo to ryzyko śmiertelności nadal pozostaje zwiększone. Dostępne dane wskazują na 1,5 – 5- krotnie większe ryzyko zgonu w grupie chorych na TRU, w porównaniu do populacji ogólnej.
Najnowsze wyniki badań wskazują na niemal dwukrotnie większe ryzyko śmiertelności [HR (adjusted hazard ratio) 1,8] u chorych na TRU, w porównaniu do populacji ogólnej dobranej pod względem płci i wieku. Retrospektywną analizą objęto dane dla populacji brytyjskiej (Clinical Practice Research Datalink, CPRD). Ryzyko było największe w młodszej grupie wiekowej (18-39 lat) – gdzie było blisko 5-krotnie większe niż w populacji ogólnej (HR 4,87). Analizując przyczyny zgonów wykazano większą w porównaniu do grupy kontrolnej śmiertelność z przyczyn sercowo-naczyniowych, infekcyjnych, z powodu nieinfekcyjnych chorób układu oddechowego.
Odnotowano również większą częstość samobójstw w tej grupie pacjentów. Z większym ryzykiem śmiertelności wiązało się występowanie demencji, epizodów drgawkowych, zajęcie nerek, stosowanie leków przeciwcukrzycowych oraz wywiad nowotworowy. Niekorzystnie na ryzyko śmiertelności wpływała skumulowana dawka glikokortykosteroidów.
Wykazano korzystny wpływ stosowania hydroksychlorochiny, jednak znamienność statystyczną uzyskano jedynie dla subpopulacji chorych na TRU stosującej najmniejszą skumulowaną dawkę (ryzyko mniejsze o 45%). Nie obserwowano różnic w śmiertelności zależnej od płci. Wnioski oparto o analizę danych pochodzących od 4356 chorych na TRU i 21845 osób stanowiących grupę kontrolą. Obserwowane w przytaczanym badaniu, mniejsze w porównaniu do wcześniejszych danych, ryzyko śmiertelności wśród chorych na TRU, autorzy badania tłumaczą doborem chorych pochodzących z bazy danych lekarzy ogólnych (przypadki o lżejszym przebiegu) oraz wpływem czynników etnicznych, czynnikami zależnymi od farmakoterapii, a także zróżnicowanym przebiegiem samej choroby.
Dotychczasowe dane wskazują na zwiększone ryzyko śmiertelności w populacji chorych na TRU. Według różnych źródeł mają na to wpływ: czynniki etniczne i demograficzne, warunki socjoekonomiczne, aktywność choroby, powikłania narządowe (m.in. zajęcie nerek, CUN, układu sercowo-naczyniowego), schorzenia współistniejące, stosowanie glikokortykosteroidów w wysokich dawkach oraz stosowanie cyklofosfamidu.
Odnotowano również większą częstość samobójstw w tej grupie pacjentów. Z większym ryzykiem śmiertelności wiązało się występowanie demencji, epizodów drgawkowych, zajęcie nerek, stosowanie leków przeciwcukrzycowych oraz wywiad nowotworowy. Niekorzystnie na ryzyko śmiertelności wpływała skumulowana dawka glikokortykosteroidów.
Wykazano korzystny wpływ stosowania hydroksychlorochiny, jednak znamienność statystyczną uzyskano jedynie dla subpopulacji chorych na TRU stosującej najmniejszą skumulowaną dawkę (ryzyko mniejsze o 45%). Nie obserwowano różnic w śmiertelności zależnej od płci. Wnioski oparto o analizę danych pochodzących od 4356 chorych na TRU i 21845 osób stanowiących grupę kontrolą. Obserwowane w przytaczanym badaniu, mniejsze w porównaniu do wcześniejszych danych, ryzyko śmiertelności wśród chorych na TRU, autorzy badania tłumaczą doborem chorych pochodzących z bazy danych lekarzy ogólnych (przypadki o lżejszym przebiegu) oraz wpływem czynników etnicznych, czynnikami zależnymi od farmakoterapii, a także zróżnicowanym przebiegiem samej choroby.
Dotychczasowe dane wskazują na zwiększone ryzyko śmiertelności w populacji chorych na TRU. Według różnych źródeł mają na to wpływ: czynniki etniczne i demograficzne, warunki socjoekonomiczne, aktywność choroby, powikłania narządowe (m.in. zajęcie nerek, CUN, układu sercowo-naczyniowego), schorzenia współistniejące, stosowanie glikokortykosteroidów w wysokich dawkach oraz stosowanie cyklofosfamidu.
