Zakażenia oportunistyczne podczas terapii lekami biologicznymi w chorobach zapalnych o podłożu autoimmunologicznym
Autor: Aleksandra Lang
Data: 23.02.2016
Źródło: Opportunistic infections and biologic therapies in immune-mediated inflammatory diseases: consensus recommendations for infection reporting during clinical trials and postmarketing surveillance. Winthrop KL, Novosad SA, Baddley JW, Calabrese L, Chiller T,
Kategorie:
Reumatoidalne zapalenie stawów
Spondyloartropatie
Reumatologia wieku dziecięcego
Toczeń rumieniowaty układowy
Twardzina układowa
Osteoporoza
Inne układowe choroby tkanki łącznej
Krystalopatie
Działy:
Doniesienia naukowe
Aktualności W związku z szybkim rozwojem i coraz szerszym dostępem do terapii biologicznych nastąpiła wyraźna poprawa skuteczności leczenia chorób zapalnych o podłożu autoimmunologicznym. Istnieje jednak świadomość zagrożeń wynikających z wpływu terapii biologicznej na modulowanie odpowiedzi immunologicznej na czynniki infekcyjne. W badaniach klinicznych zwraca się baczną uwagę na występujące w trakcie leczenia tak zwane zakażenia oportunistyczne, ale dotychczas brak jest jednoznacznych definicji, zatem brak również standardu prowadzenia takich obserwacji.
W czasopiśmie „Annals of the Rheumatic Diseases” opublikowano wyniki pracy ekspertów różnych dziedzin medycyny, którzy w sposób systematyczny na podstawie przeglądu literatury naukowej, własnej wiedzy i doświadczenia wypracowali wspólne stanowisko w sprawie zakażeń oportunistycznych podczas terapii biologicznej u pacjentów z chorobami zapalnymi o podłożu autoimmunologicznym.
W ustaleniu definicji zakażeń oportunistycznych podkreślono, iż bardziej poprawne będzie posługiwanie się terminem zakażenia wskaźnikowego rozumianego jako występowanie patogenu lub określonej prezentacji klinicznej patogenu, które nasuwa podejrzenie zmian w układzie immunologicznym gospodarza. Ponadto na podstawie opublikowanych wyników randomizowanych badań klinicznych dotyczących leków biologicznych, badań obserwacyjnych i licznych opisów przypadków stworzono listę infekcji wskaźnikowych. Wśród nich zostały wymienione: zakażenie Pneumocistis jirovecii, zakażenie wirusem BK i cytomegalowirusem (CMV), poprzeszczepowa choroba limfoproliferacyjna (EBV), postępująca wieloogniskowa leukoencefalopatia, bartonelloza (postać rozsiana), blastomykoza, toksoplazmoza, kokcydioidomikoza, histoplazmoza, aspergiloza (postać inwazyjna), kandydoza (postać inwazyjna albo gardła), kryptokokoza, inne grzybice inwazyjne, legionelloza, zakażenia Listeria monocytogenes (postać inwazyjna), gruźlica, nokardioza, zakażenie prątkami niegruźliczymi, salmonelloza (postać inwazyjna), reaktywacja HBV, Herpes simplex (postać inwazyjna), Herpes zoster (każda postać), zakażenie węgorkiem jelitowym (tylko postać rozsiana i zespół hiperinwazji). Powstała również lista prawdopodobnych chorób wskaźnikowych.
Opublikowane ustalenia mają pomóc w prowadzeniu obserwacji dotyczących wpływu poszczególnych leków biologicznych na występowanie określonych zakażeń, tak aby w przyszłości można było dobierać lek do chorego w odniesieniu do indywidualnego narażenia środowiskowego na patogeny. Ponadto oprócz leków biologicznych również inne leki o działaniu immunosupresyjnym można badać na tej podstawie pod kątem występowania zakażeń.
W ustaleniu definicji zakażeń oportunistycznych podkreślono, iż bardziej poprawne będzie posługiwanie się terminem zakażenia wskaźnikowego rozumianego jako występowanie patogenu lub określonej prezentacji klinicznej patogenu, które nasuwa podejrzenie zmian w układzie immunologicznym gospodarza. Ponadto na podstawie opublikowanych wyników randomizowanych badań klinicznych dotyczących leków biologicznych, badań obserwacyjnych i licznych opisów przypadków stworzono listę infekcji wskaźnikowych. Wśród nich zostały wymienione: zakażenie Pneumocistis jirovecii, zakażenie wirusem BK i cytomegalowirusem (CMV), poprzeszczepowa choroba limfoproliferacyjna (EBV), postępująca wieloogniskowa leukoencefalopatia, bartonelloza (postać rozsiana), blastomykoza, toksoplazmoza, kokcydioidomikoza, histoplazmoza, aspergiloza (postać inwazyjna), kandydoza (postać inwazyjna albo gardła), kryptokokoza, inne grzybice inwazyjne, legionelloza, zakażenia Listeria monocytogenes (postać inwazyjna), gruźlica, nokardioza, zakażenie prątkami niegruźliczymi, salmonelloza (postać inwazyjna), reaktywacja HBV, Herpes simplex (postać inwazyjna), Herpes zoster (każda postać), zakażenie węgorkiem jelitowym (tylko postać rozsiana i zespół hiperinwazji). Powstała również lista prawdopodobnych chorób wskaźnikowych.
Opublikowane ustalenia mają pomóc w prowadzeniu obserwacji dotyczących wpływu poszczególnych leków biologicznych na występowanie określonych zakażeń, tak aby w przyszłości można było dobierać lek do chorego w odniesieniu do indywidualnego narażenia środowiskowego na patogeny. Ponadto oprócz leków biologicznych również inne leki o działaniu immunosupresyjnym można badać na tej podstawie pod kątem występowania zakażeń.
