WBC w badaniach krwi – co wynik oznacza dla pacjenta?
WBC (White Blood Cell Count) to liczba białych krwinek (leukocytów) i jeden z podstawowych parametrów ocenianych w morfologii krwi, który wskazuje ich ilość w jednostce objętości krwi. Leukocyty są kluczowym elementem morfotycznym układu odpornościowego, odpowiedzialnym za walkę z infekcjami, usuwanie martwych komórek oraz regulację procesów zapalnych.
Czym jest WBC?
WBC określa całkowitą liczbę białych krwinek, które dzielą się na pięć głównych rodzajów: neutrofile, limfocyty, monocyty, eozynofile i bazofile. Ich proporcje są oceniane w ramach rozmazu krwi (automatycznego, bądź manualnego).
Liczba leukocytów może wskazywać między innymi na stan zapalny, infekcje, zaburzenia hematologiczne lub inne procesy patologiczne.
Kiedy wykonać badanie WBC?
Oznaczenie WBC jest standardową częścią morfologii krwi i jest zalecane w przypadkach:
- podejrzenia infekcji bakteryjnych, wirusowych lub pasożytniczych,
- monitorowania chorób przewlekłych, takich jak choroby autoimmunologiczne,
- diagnostyki zaburzeń onkohematologicznych (np. białaczki),
- monitorowania skuteczności leczenia, np. terapii immunosupresyjnej,
- oceny stanu zdrowia.
Wartości referencyjne WBC
Wartości referencyjne mogą się różnić w zależności od wieku i laboratorium, ale orientacyjne wartości referencyjne to:
- Płód:
- 16.–19. tydzień: 3,1–6,3 × 10³/μl,
- 20.–27 tydzień: 2,5–6,2 × 10³/μl.
- Noworodki:
- 0–1 dni: 9,0–30,0 × 10³/μl,
- 2–3 dni: 9,0–26,0 × 10³/μl,
- 4–30 dni: 9,0–20,0 × 10³/μl.
- Dzieci:
- 2–5 miesięcy: 6,0–19,0 × 10³/μl,
- 6–12 miesięcy: 6,0–17,0 × 10³/μl,
- 2–6 lat: 5,0–15,0 × 10³/μl,
- 7–11 lat: 4,5–11,0 × 10³/μl,
- ≥12 lat: 4,0–10,0 × 10³/μl.
- Dorośli:
- 4,0–10,0 × 10³/μl.
Podwyższone WBC (leukocytoza)
Podwyższona liczba leukocytów może wskazywać na:
- infekcje bakteryjne lub wirusowe,
- stany zapalne (np. zapalenie wyrostka robaczkowego, choroby autoimmunologiczne),
- nowotwory układu krwiotwórczego, takie jak białaczka,
- stres fizyczny lub emocjonalny, uraz lub operację,
- stosowanie niektórych leków, np. glikokortykosteroidów.
Niskie WBC (leukopenia)
Obniżona liczba leukocytów może sugerować:
- infekcje wirusowe, które prowadzą do zahamowania produkcji leukocytów (np. wirus HIV),
- uszkodzenie szpiku kostnego spowodowane przez leki,
- chemioterapię lub radioterapię,
- choroby autoimmunologiczne, np. toczeń rumieniowaty układowy,
- niedobory żywieniowe, takie jak brak witaminy B12 lub kwasu foliowego,
- zaburzenia hematologiczne, np. aplazję szpiku.
Znaczenie diagnostyczne
Przy interpretacji wartości WBC powinno się uwzględniać wyniki innych parametrów morfologii krwi, takich jak różnicowanie białych krwinek (rozmaz):
- wysokie WBC + wysoki procent neutrofili: infekcja bakteryjna,
- wysokie WBC + wysoki procent limfocytów: infekcja wirusowa,
- niskie WBC + niskie neutrofile: neutropenia, ryzyko infekcji bakteryjnych.
Zgodnie z wytycznymi Polskiego Towarzystwa Diagnostyki Laboratoryjnej i Kolegium Medycyny Laboratoryjnej dotyczącymi badania morfologii krwi w przypadku postępowań mających na celu pobranie krwi na badanie morfologii krwi należy uwzględnić zachowanie procedur przedanalitycznych, zwłaszcza takich jak:
- przygotowanie pacjenta: pacjent powinien być poinformowany o konieczności unikania intensywnego wysiłku fizycznego przed pobraniem krwi oraz o ewentualnych wymaganiach dotyczących poszczenia,
- pobranie próbki: krew należy pobierać z żyły łokciowej, stosując odpowiednie techniki aseptyczne, aby uniknąć hemolizy i kontaminacji próbki,
- rodzaj probówki: do badania morfologii krwi zaleca się użycie probówek z antykoagulantem EDTA,
- czas i warunki transportu: próbki powinny być dostarczone do laboratorium w ciągu 2 godzin od pobrania, w temperaturze pokojowej, aby zapewnić stabilność komórek krwi.
| Morfologia – pozostałe wyniki |
„MCH w badaniach krwi – co oznacza?”
„MCV w morfologii – normy i analiza wyniku”
„PDW – badanie krwi, na co wskazuje wynik?”
„P-LCR we krwi – kiedy wykonać badanie?”
