MCV w morfologii – normy i analiza wyniku

MCV (Mean Corpuscular Volume) – średnia objętość krwinki czerwonej – jest niezwykle istotnym parametrem w morfologii krwi, pomagającym w diagnostyce różnych typów niedokrwistości.

Czym jest MCV?

MCV to wskaźnik określający średnią objętość erytrocytu (czerwonej krwinki). Pozwala na klasyfikację erytrocytów jako mikrocytarne (małe), normocytarne (normalne) lub makrocytarne (duże), co jest istotne na przykład w diagnostyce różnych typów anemii.  

Kiedy wykonać badanie MCV?

Oznaczenie MCV jest standardową częścią morfologii krwi i jest zalecane w przypadku: podejrzenia niedokrwistości, monitorowania leczenia anemii, oceny ogólnego stanu zdrowia pacjenta, diagnostyki zaburzeń hematologicznych.  

Wartości referencyjne MCV

Wartości referencyjne MCV różnią się w zależności od wieku:

• Noworodki:

• 0–3 dni:  95–125 fl
• 4–14 dni:  88–124 fl
• 15–30 dni:  82–123 fl

• Dzieci:

• 31–60 dni:  81–115 fl 
• 3–6 miesięcy: 77–110 fl
• 7–24 miesiące: 74–84 fl
• 3–6 lat: 77–86 fl
• 7–11 lat: 79–89 fl
• 12–13 lat: 81–90 fl
• 14–17 lat: 84–93 fl

• Dorośli: 80–98 fl

Podwyższone MCV (makrocytoza)

Podwyższone wartości MCV wskazują na obecność dużych erytrocytów (makrocytów) i mogą sugerować:

• niedokrwistość megaloblastyczną spowodowaną niedoborem witaminy B₁₂ lub kwasu foliowego,
• choroby wątroby, takie jak marskość,
• nadużywanie alkoholu,
• niedoczynność tarczycy,
• stosowanie niektórych leków, np. chemioterapeutyków.  

Niskie MCV (mikrocytoza)

Obniżone wartości MCV wskazują na obecność małych erytrocytów (mikrocytów) i mogą sugerować:

• niedokrwistość z niedoboru żelaza – najczęstszą przyczynę mikrocytozy,
• talasemię – wrodzoną chorobę hemoglobinopatyczną,
• choroby przewlekłe prowadzące do niedokrwistości,
• zatrucie ołowiem.

Zgodnie z wytycznymi Polskiego Towarzystwa Diagnostyki Laboratoryjnej i Kolegium Medycyny Laboratoryjnej dotyczącymi badania morfologii krwi w przypadku postępowań mających na celu pobranie krwi na badanie morfologii krwi należy uwzględnić zachowanie procedur przedanalitycznych, zwłaszcza takich jak:

• Przygotowanie pacjenta: Pacjent powinien być poinformowany o konieczności unikania intensywnego wysiłku fizycznego przed pobraniem krwi oraz o ewentualnych wymaganiach dotyczących poszczenia.
• Pobranie próbki: Krew należy pobierać z żyły łokciowej, stosując odpowiednie techniki aseptyczne, aby uniknąć hemolizy i kontaminacji próbki.
• Rodzaj probówki: Do badania morfologii krwi zaleca się użycie probówek z antykoagulantem EDTA.
• Czas i warunki transportu: Próbki powinny być dostarczone do laboratorium w ciągu 2 godzin od pobrania, w temperaturze pokojowej, aby zapewnić stabilność komórek krwi.