Serwis onkologiczny

Aim of the study: To determine the ad­ded value of computed tomography perfusion (CTP) images combined with contrast-enhanced computed tomography (CECT) images in staging of head and neck squamous cell cancer (SCC). Material and methods: Forty-seven consecutive patients with histologically proven squamous cell cancer of the head and neck and qualified for surgical treatment were prospectively evaluated in 2 groups: based on CECT multiplanar reformations (axial, coronal and sagittal), and separately, based on CTP images combined with CECT data. Tumour stage was assessed in each group separately, with special emphasis on T4 stage, and results were compared with histological findings. Five patients underwent endoscopic laser tumour resection, 11 underwent other tumour resection (glossectomy, pharyngectomy) and 31 patients underwent en-bloc resection of the hypopharynx and larynx, allowing detailed pathological evaluation of possible tumour infiltration into surrounding structures. Two experienced head and neck radiologists evaluated the images. Inter-observer agreement was tested with the modified k test. The χ2 test was applied to compare the number of correctly staged tumours for the two methods and readers. Results : Inter-observer agreement was high (k = 0.88-0.90). Significant differences between the two groups were observed; with added CTP assessment more anatomical structures were rated positive for tumour infiltration and diagnostic accuracy of this method was significantly higher when compared to CECT images. Sole evaluation of CECT images in less advanced cases led to overestimation of the disease, since inflammation and slight oedema could not be differentiated from tumour. Conclusions : Contrast-enhanced computed tomography multi-planar images enhanced with CTP images were proven to improve accuracy in head and neck cancer staging. The added value of CTP may help to avoid overestimation of the malignant process and at the same time may facilitate depiction all infiltrated structures.

A whole range of complex interactions develops between growing malignant neoplastic cells and non-malignant stromal elements of a tumour. The tumour microenvironment includes a number of interrelated elements: fibroblasts, macrophages and dendritic cells, endo­thelial cells, pericytes, inflammatory cells and extracellular matrix components. All these elements are actively involved in tumour growth and progression and angiogenesis, and can either promote or inhibit these processes. Understanding of the relationship between the various components of the tumour microenvironment and tumour cells may allow the introduction of combination drug therapy having different target points which gives hope of reducing the doses of medicines, and thus reducing their toxicity while increasing their efficiency.

Nowadays, diagnostics enables detection of cancer-related mutations. It concerns germline mutations as well as de novo mutations. The number of genetics tests available for specific tumors increase incessantly. BRCA1 and BRCA2 are high-penetrant genes, but still their functions and mechanisms leading to cancer caused by their mutations remain unknown. Germline alterations in BRCA1 and BRCA2 sequences are related to hereditary breast cancer syndrome (HBC), hereditary breast and ovarian cancer syndrome (HBOC), hereditary ovarian cancer syndrome (HOC). Primary and secondary tumors prevention and choice of the best treatment are the benefits of the detection of BRCA2 mutations. Research on correlation between the tumor phenotype and the type of mutation is continuously performed. This research may have an impact on the development of more effective drugs.

Rak gruczołu krokowego jest jednym z najczęściej rozpoznawanych nowotworów złośliwych u mężczyzn. Podstawowymi metodami leczenia radykalnego chorych z tym rozpoznaniem jest leczenie chirurgiczne oraz radioterapia. Rozwój możliwości technicznych oraz wieloletnie doświadczenie kliniczne dają możliwość optymalizacji radioterapii przeprowadzanej we wszystkich stopniach zaawansowania klinicznego. Celem niniejszej pracy jest przedstawienie lekarzom innych specjalności niż onkologia kliniczna i radioterapia onkologiczna ogólnych zasad kwalifikacji i postępowania terapeutycznego z chorymi na raka gruczołu krokowego. W przypadku teleradioterapii promieniowanie jonizują­ce jest generowane poza ciałem pacjenta, najczęściej przy użyciu przyspieszaczy liniowych. Brachyterapia jest drugim podstawowym działem radioterapii, gdzie źródło promieniowania jonizującego umieszczane jest w guzie nowotworowym lub w jego bezpośrednim sąsiedztwie. Wyniki licznych badań kli­nicznych wskazują, że radioterapia daje szansę na wyleczenie chorych z różnym stopniem zaawansowania klinicznego choroby przy stale zmniejszającym się odsetku poważnych powikłań popromiennych.

Soft tissue sarcomas account for 1-2% of all tumours. About 10 to 20% of these tumours are localized in the retroperitoneal space. The basis of diagnostics is radiological examinations. The treatment of retroperitoneal sarcomas is based on surgery combined with radiotherapy and chemotherapy. The patient, aged 45, with a histopathological diagnosis of liposarcoma, was operated on with brachytherapy and radiotherapy. After 18 months the recurrence of the disease was diagnosed in CT examination. Before chemotherapy, CT and MR examinations and biopsy had been done with no recurrence result. The above-mentioned changes were found to be the post-treatment changes. The current condition of the patient is good; there is no recurrence and no remote metastasis.

Przyczynowe leczenie farmakologiczne obecnie najczęściej jest wykorzystywane w leczeniu paliatywnym rozsianego raka nerki, rzadziej – guzów nieresekcyjnych. Wprowadzenie leków ukierunkowanych molekularnie poprawiło rokowanie chorych na raka o histologii jasnokomórkowej w stadium zaawansowanym. Na podstawie opublikowanych wyników pro­­­spektywnych badań klinicznych III fazy kilka substancji uzyskało rejestrację do stosowania w tym rozpoznaniu. Wskazania do podawania poszczególnych leków są zróżnicowane, choć nierzadko wzajemnie się pokrywają. Choć podobne pod względem mechanizmu działania, leki te różnią się między sobą profilem toksyczności, która jest istotna z racji długotrwałego okresu leczenia o założeniu paliatywnym oraz możliwości prowadzenia terapii sekwencyjnej. Wszystko razem decyduje o tym, że nie ma jednego leku, który stanowiłby optymalne postępowanie u każdego pacjenta z tą chorobą. W Polsce uwarunkowania formalne wynikające z prowadzenia specyficznej polityki refundacyjnej prowadzą do suboptymalnego leczenia części osób z rozpoznaniem raka nerki. W artykule omówiono ten problem.

Opisywany przypadek dotyczy pacjenta z zaawansowanym nowotworem o nieznanym umiejscowieniu pierwotnym, u którego pomyślnie przeprowadzono zamianę morfiny o kontrolowanym uwalnianiu (CR) na oksykodon CR. Mężczyznę, lat 71, przyjęto do hospicjum domowego ze względu na przerzuty nowotworowe do kości i szyjnych węzłów chłonnych po zastosowaniu radioterapii paliatywnej. Pacjent uskarżał się głównie na silny ból (o natężeniu 6–8 w skali NRS) w obrębie szyi i odcinku piersiowym kręgosłupa. Ból był oporny na tramadol, który zastąpiono przezskórnym fentanylem oraz morfiną CR w dawce dobowej ustalonej ostatecznie na 240 mg (40 mg w bólu przebijającym). Inną dolegliwością zgłaszaną przez pacjenta były zaparcia. Leczenie morfiną przerwano, a następnie wdrożono oksykodon CR w dawce 80 mg dwa razy na dobę. Po upływie 6 tygodni dawkę zwiększono do 100 mg dwa razy na dobę, osiągając zadowalający efekt przeciwbólowy (3–4 w skali NRS). Podczas przyjmowania oksykodonu CR nie stwierdzono istotnych działań niepożądanych. U pacjenta pomyślnie kontynuowano ustalony schemat leczenia aż do wystąpienia epizodu drgawkowego na skutek przerzutów nowotworowych do mózgu i skierowania pacjenta na oddział szpitalny w celu dalszego leczenia.

Podczas San Antonio Breast Cancer Symposium przedstawiono wyniki badania III fazy (CLEOPATRA), opublikowane tego samego dnia w New England Journal of Medicine. W badaniu oceniano efektywność pertuzumabu z trastuzumabem i docetakselem u kobiet chorych na zaawansowanego/przerzutowego raka piersi, których guzy prezentowały nadekspresję HER2.

U większości chorych NDRP rozpoznawany jest w zaawansowanym stadium (IIIB/IV), wymagającym systemowego leczenia. Rokowanie dla tych chorych jest nadal złe, 5 lat przeżywa w tej grupie tylko kilka procent chorych. Jedną z dotychczas stosowanych opcji terapeutycznych jest hamowanie receptora dla naskórkowego czynnika wzrostu (EGFR).

Podczas San Antonio Breast Cancer Symposium zaprezentowano zaktualizowane wyniki badania BOLERO-2, w którym oceniano skuteczność ewerolimusu skojarzonego z eksemestanem u kobiet po menopuazie chorych na zaawansowanego raka piersi, których guzy prezentowały obecność receptorów hormonalnych i u których doszło do niepowodzenia wcześniejszej terapii.

W The Lancet ukazały się wyniki badania RADIANT-2 oceniające skuteczność ewerolimusu w skojarzeniu z oktreotydem w leczeniu nieoperacyjnych guzów neuroendokrynnych.

Grupa Stevena O'Daya opublikowała wyniki badania II fazy (BEAM), w którym oceniła efektywność leczenia bewacyzumabem w połączeniu z chemioterapią w porównaniu z samą chemioterapią u chorych na nieoperacyjnego czerniaka.

Amerykańska Agencja ds. Żywności i Leków (U.S. FDA – Food and Drug Administration) zarejestrowała 10 leków stosowanych w leczeniu nowotworów litych.

EMA (European Medicines Agency) zarejestrowała sześć nowych leków oraz rozszerzyła wskazania pięciu leków stosowanych w leczeniu nowotworów litych.

W Lancet opublikowano wyniki badania III fazy, w którym oceniano skuteczność leczenia aksitynibem u chorych na zaawansowanego raka nerkowokomórkowego po niepowodzeniu terapii pierwszej linii.

W Lancet Oncology opublikowano nowe dane pochodzące z badania FLEX, w którym dodatkowo oceniono związek stopnia ekspresji EGFR w guzach pochodzących od chorych na NDRP ze skutecznością terapii cetuksymabem skojarzonym z winorelbiną i cisplatyną.

Chen i wsp. określili, że u pacjentów z rakiem płuc udar mózgu występuje 1.5 raza częściej niż w reszcie populacji. Przeprowadzone badanie miało na celu ścisłe określenie częstości jego występowania.

W Annals of Oncology przedstawiono wyniki meta-analizy obejmującej pięć randomizowanych badań III fazy przeprowadzonych przez HORG (Hellenic Oncology Reaserch Group), w których oceniano skuteczność różnych schematów chemioterapii pierwszej linii u chorych na zaawansowanego/przerzutowego niedrobnokomórkowego raka płuca.

W Journal of Clinical Oncology opublikowano zaktualizowane wyniki badanie ACTS-GC (5-letnia obserwacja), które jest jedynym tak dużym badaniem klinicznym oceniającym skuteczność uzupełniającej chemioterapii u chorych po resekcji raka żołądka.

We wrześniu 2011 Komisja Europejska wydała zgodę w przyspieszonej procedurze na dopuszczenie do obrotu na terenie UE preparatu Zytiga® stosowanego w połączeniu z prednizonem lub prednizolonem do leczenia przerzutowego, zaawansowanego raka prostaty opornego na kastrację (mCRCP) u mężczyzn, u których wystąpiła progresja choroby, lub którzy wcześniej byli leczeni chemioterapią zawierającą docetaksel